Jazz on the Park

Dit stukje schrijf ik vanuit Central Park NYC.. Ik zit hier op een bankje, collaatje en een ijsje erbij en heb uitzicht over een vijvertje, treurwilgen en eekhoorntjes. Lekker
relaxed. Vandaag is mijn relax-dagje; de meiden zijn uitgebreid shoppen in rockafeller center. Ben benieuwd met hoeveel dingen die ze niet nodig hebben ze terugkomen ;).

Terug naar alle belevenissen van onze reis. Om maar met de deur in huis te vallen: DE NIAGARA FALLS WAREN OVERWELDIGEND!! WAUW!!! Net als bij de grand canyon vorig jaar zag je de falls niet aankomen. Tenminste, aan alle souvenirs en shops en uithangborden en weet ik wat voor kermis en poespas allemaal, -kortom aan las vegas II- kon je prrrrrima merken dat de falls in de buurt waren, maar qua landschap helemaal niet. Ineens waren ze daar gewoon: donderende, bulderende watervallen. We mochten ze niet lang aanschouwen, want Ming dwong ons naar de ingang van de 'Maid of the Mist'. Ik wist van tevoren niet precies wat er ging gebeuren, maar dat had ik snel genoeg door. Er werd een smurfblauwe poncho in mn handen geduwd en we werden op een boot geladen. Duidelijk. Varen dus. Met kans op heel nat worden. En dat werden we ook. Zeik en zeikes nat. Maar gaaf dat het was. We zijn helemaal naar de onderkant van de watervallen gevaren zodat het bulderende natuurgeweld als het ware op ons neer kwam en we het hele schouwspel van onder konden bekijken.. WAUW!!! MACHTIG! Zie foto's op Facebook voor een idee (denk er dan het bulderende geluid evenals kletsnatte kleren zelf even bij voor het totaalplaatje!!). Daarna ging de groep naar een IMAX film over precies datgene wat we net zelf live hadden gezien (denken we, daarom zijn we niet meegegaan) en hebben wij nog een tijdje staan turen naar de watervallen en er tig mooie plaatjes van geschoten. Daarna zijn we gaan lunchen in de Skylon Tower, in het 'revolving restaurant', oftewel een ronddraaiend restaurant met uitzicht op de Falls. Er dient opgemerkt te worden dat, OMDAT het restaurant ronddraait, je dat uitzicht dus maar 25% van de tijd hebt; de rest van de tijd kijk je uit op parkeerplaatsen en een dorpje in de buurt.. Maar goed, het idee is leuk. En mooie foto's heeft het zeker opgeleverd (zie parkeerplaatsfoto's :)).

Helaas was ik die dag heel erg ziek. Ik ga niet in details treden, maar ik was in ieder geval genoodzaakt mezelf kunstmatig te verstoppen (al had ik er niet bepaald rouwig om geweest als ik de bus van Ming had ondergescheten... wat gedroeg hij zich deze dag als een eikel zeg!). Op de terugreis mocht ik gelukkig met het tjechse meisje ruilen en kon ik op de achterbank liggen.. Ik heb zo'n beetje de hele terugreis naar Boston geslapen, en eenmaal in Boston was ik meteen weer vertrokken. Kennelijk had ik wat in te halen. Nu gaat het weer goed (knock knock).

In Boston zijn we weer teruggegaan naar het Milner hotel (waar we de eerste dagen van het congres ook verbleven) en het voelde als thuiskomen. Ik herinner me dat ik me onderweg zelfs 1x heb versproken en 'terug naar Boston' 'terug naar huis' heb genoemd. Zo'n leuke stad is het nou.. dat dat zomaar gebeurt :). In Milner hadden we helaas wel een andere kamer als de eerste keer. Uhm NOGAL andere kamer dan de vorige keer. Dat is: 1 queen bed en een stretcher in een ruimte zo klein als een gemiddelde badkamer... Dat werd passen en meten en over elkaar heen klimmen alles kwijtraken zoeken vinden kwijtraken. En daarvoor betaalden we de hoofdprijs. Maar we hadden in elk geval een slaapplek (dat is niet zo vanzelfsprekend in Boston) en de strecher lag heeeeeerlijk :).

De volgende dag gingen we op ons gemakje naar het busstation om daar met de megabus voor 4 dollar pp naar NYC te reizen. Geloof het of niet, maar we hadden gewoon interet in de bus. Wauw. Reshmi heeft onderweg gewoon zitten skypen met d'r liefje. De reis was heel comfortabel (aanrader!!) en de 4 uur vlogen voorbij. Voor we het door hadden reden we tussen de yellow cabs langs het empire state building. Na wat gehannes in de metro kwamen we aan bij ons hostel: jazz on the park, zoals de naam al doet vermoeden gelegen aan het park. Het hostel bleek helaas niet helemaal wat we ervan verwacht hadden. Het zag er een beetje uit als een garage, er was geen lift, we sliepen niet bij elkaar op de kamer, internet was niet beschikbaar in de kamer en toiletten en douches waren gedeeld. Ok. Even slikken en weer doorgaan. Uiteindelijk viel het allemaal REUZE mee; we zijn gewoon verwende nesten. Slapen in het Westin is niet goed voor je levensinstelling!!!! Anyway, internet deed het stiekem toch op de kamer, we hebben kunnen regelen dat we toch met zn 3en op een kamer zitten en er zijn heel veel douches en toiletten, de een nog schoner dan de ander. Prima dus!!

De eerste dag zijn Anjaatje en ik meteen het park ingegaan, waar we rondgewandeld hebben tot we zere voeten hadden. Voor mijn gevoel (en dat van mijn arme voetjes) moesten we al ergens in het zuiden van Manhattan zijn, maar toen we het park verlieten bleek dat we maar 3 blokken verder waren :-s. Central park is HUGE!!!! (en op de kaart lijkt het zo klein...?). Daarna zijn we naar Times square gegaan en het central station en hebben we (lees: ik) veel te veel geld uitgegeven aan souvenirs. 's avonds hebben we vlakbij ons hostel bij 1 van de lekkerste italianen ooit gegeten (mijn eerste normale maaltijd sinds dat hele buik-falls (letterlijk)gebeuren)...HEERLIJK. We gaan er de laatste dag weer heen!!!!

De tweede dag zijn we naar het American Museum of Natural History geweest.. Jeweetwel, van de film (night at the museum). Natuurlijk niet van de film, maar nu wel. Je kon zelfs plattegrondjes halen voor de zogenaamde 'filmroute' langs alle levende levenloze objecten, skeletten en opgezette dieren uit de film (en ja.. we hebben het gedaan, ik ben maar gewoon eerlijk). Vooral de dino-afdeling was indrukwekkend en heel wat mooie fotootjes zijn daaruit voortgerold (ik met mn hoofd in een dinosaurus bek, reshmi met haar hand in een hertenmond, Anja kussend met een idiaan... etc etc.. ow en niet te vergeten: een hertenkont (ANJAAAA!!!!)). Zie later op facebook. Aan het eind van de dag hebben we gepobeerd ons te verstoppen, maar helaas, de nachtbewaker vond ons en heeft ons buiten gezet. Jammer ;).

Toen zijn we maar gaan eten in Bubba Gump, juist, van Forest Gump. Midden op Times Square. HEEL Amerikaans. Jeweetwel, veel te aardige bedienden (hi I'm steve, i'm your waiter for the day bla bla bla), de hele bediening die in koor voor jarige mensen uit zn dak gaat (1tje deed het wel erg grappig, iets met "shake shake shake your booty".. wat dan nagezongen werd door de rest van het personeel en het restaurant), en een fantastische aankleding met overal buttons en nummerborden en foto's etc. Ookal glom het van het vet, de
garnalen chimichuri was heeeerlijk. YUM! Oja, in dit deel van Amerika vragen ze Reshmi tijdens het eten niet "are you still working on it?", maar heel direct: Quit talking, start eating lady!! :) En terecht haha!

Trouwens net hier in het park reden er ineens heel veel politie auto's met zwaailichten voorbij. Eentje draaide zn raampje op en begon tegen mij te praten! Hi How ya doin.. en of ik niet toevallig geinteresseerd was in grote sterke mannen die aan het vechten waren.. want daar reden ze namelijk naartoe. UHH QUE??? I beg your pardon?? Ben je niet goed bij je sikkepit!!??? (raar land toch.. in het museum stond er ook al bij sommige prehistorische natuurobjecten "please touch this".. omgekeerde wereld hier!)

Ik moet weer richting ladies, die zullen wel een modeshow voor me op willen voeren. Daarna gaan we stappen.. wheeehaa!!!