Veel natuur, kleine dorpjes en boze Thai
Door: Marianne
Blijf op de hoogte en volg Marianne
26 Juni 2010 | Verenigde Staten, Panguitch
Maandag 21 juni
Na de wc in Mexican Hat goed verstopt te hebben (al denk ik dat de maids hem prima konden vinden :s), reden we richting Monument Valley om diverse bijzondere rotsformaties van dichtbij te bekijken. We hadden wilde plannen.. paardrijden, een jeeptour.. maar besloten uiteindelijk bij het uitkijkpunt te blijven, omdat we van daaruit alles eigenlijk al prima konden zien (zo ook rots Gerrit van Spongebob!). Onder ‘het genot’ van panfluit-indianen-muziek, dat letterlijk uit de speakers blies, staarden we in de verre verten, dwaalden onze gedachten af naar cowboys en indianen (met tooi uiteraard), fantaseerden we over de films die er ooit werden opgenomen (Indiana Jones en de klassiekers van de legendarische John Wayne) en ervoeren we ultieme rust.
De rest van de tijd hebben we in de souvenirshop doorgebracht, toeristen da-we-de zijn, waar we meer door indianen handgemaakte spulletjes hebben gekocht dan er waarschijnlijk ooit in onze koffers gaan passen (op de heenreis moest ik er al op gaan zitten om hem dicht te krijgen :s). Maar dat is pas later; dat zien we dan wel weer :).
Na een uurtje of 2 zijn we, compleet vervuld van innerlijke indianen-vrede, weer in de auto gesprongen om verder in Noordelijke richting te zijden. Arches Park stond op de planning en Moab, een klein stadje in de buurt, zou onze bestemming zijn. Ik heb de hele rit zelf gereden (wie had dat ooit gedacht?!), dit keer zonder verkeersovertredingen (dat is, als je van de verkeerde kant een tankstation binnenrijden niet meetelt). Eenmaal in Moab, zijn we bij een stuk of 5,6 hotelletjes en motelletjes gaan vragen.. en warempel.. ons ‘aah.. that’s a bit too much, you see, we’re on a budget” werkte bij ‘Rustic Inn’, waar we zo’n 30 dollar van de prijs afkregen!!!
‘s Avonds zijn we bij een Thai gaan eten (eindelijk groenten en rijst! AAH WALHALLA), maar de service was bar en bar en barslecht. En dan heb ik het echt over ‘gewoon weglopen terwijl ik om uitleg vraag’, ‘het drankje van maar 1 van ons opnemen, ipv ons alledrie van drinken te voorzien’ en ‘ons eindeloos lang laten wachten’.
Nadat Reshmi de rekening met haar creditcard betaald had (ook de gratuity (fooi), die ze standaard in de rekening verwerkt hadden, de aso’s!), liepen we naar buiten. Zo’n 10 minuten later kwamen er ineens 3 schreeuwende Thaise mensjes aangerend en werden we zo ongeveer omsingeld. WAT WAS DIT!?! Volgens hen hadden we niet betaald! WTF?! Reshmi reageerde met dat ze met haar creditcard betaald had en de mensjes dropen weer af.. om ons een minuut of 5 later WEER te achtervolgen en in te sluiten! De creditcard was kennelijk ‘declined’. Toch had de vrouw in het restaurant gewoon ‘okay’ gezegd, bedankt en gedag gezegd.
Reshmi ging om die reden VOL-LE-DIG door het lint; zo erg dat zelfs ik er bang van werd. “In the restaurant you didn’t see us the whole time and now you come running after us!! This is so RUDE!” Ze pakte de bonnetjes, waar heel groot SALE op stond, uit haar portemonnee, maar helaas, onderin stond in kleine lettertjes ‘declined’. Maar Reshmi bleef doorgaan. “Well, we’re not from here, so how should I know this, if she says it is okay!” Zegt die vrouw (ws. de bazin) gewoon: “Why are you using creditcards if you don’t know how to use them?” Reshmi: “We’re not from here!!” Bazin: We’re not from here either!” Sooooo.. bitch!!
VETTE ruzie op straat! Op een gegeven moment zei Reshmi tegen te bazin over de vrouw die afgerekend had: “You should send her back to Thailand!” Whahahaha. Zelfs de bazin kon toen toen haar lachen niet inhouden.. hehe. Anyway, we liepen terug om alsnog te betalen en toen kreeg de vrouw die afgerekend had ervan langs. “You should speak up!! If it’s not okay, then you should say it’s not okay! Take the gratuity off and take the drinks off as well!” You go, Reshmi! Dat kreeg ze uiteindelijk nog voor elkaar ook! Ze eindigde de discussie met “Your service was so bad, but yet I wanted to pay the gratuity.. But now you’ve lost it all. CONGRATULATIONS!”
Meesterlijk… wat waren we trots op onze Reshmi!
Dinsdag
Na een nachtje wijntjes te hebben gedronken (hips), youtube filmpjes te hebben gekeken en bang te zijn geweest omdat de kraan zomaar INEENS aanging (WTF!?), hebben we dinsdag een chill dagje gehad. Reshmi: “Sorry, Anja, maar we zijn gewoon oud”. Ik: “Hey Reshmi, spreek voor jezelf” .. “Okay, ik ben oud en Marianne is gewoon lui..” Ohòò!!
Het was ook gewoon veel te heet om iets te doen. We werden er allemaal (behalve Anja dus, die altijd bulkt van de energie) vreselijk loom van. Ik ben heel even op pad gegaan om ijskoffie te halen, maar nog voor ik terug bij het hotel was, waren de slagroom en de ijsklontjes alweer compleet opgelost :S.
Toen de temperatuur aan het eind van de dag eindelijk weer een beetje te harden werd, zijn we alsnog naar Arches Park gereden. Maar goed ook, want dat hadden we toch echt niet willen missen! Rotsen in de vorm van bogen.. gigantische bogen.. en ondanks dat we gek werden van alle mugjes en vliegjes, die, net als de cowboys hier, maar niet van ons af konden blijven, genoten we van dit (wederom!) prachtige staaltje natuurlijke kunst. Gek dat dit allemaal door steenerosie gevormd wordt!
Wat nog wel even gezegd moet worden is dat Reshmi haar hoogtevrees overwonnen heeft! Ze vond het vreselijk eng om over smalle weggetjes naast afgronden omhoog of omlaag te rijden, but she did it! Ze moest ook wel, daar niet van, want niet-wetend wat voor enge bergweggetjes haar te wachten zouden staan, had ze stoere praatjes gehad en gezegd “dat ze ons wel even door dat hele park heen zou rijden”. Hahaha.
’s Avonds gingen we American-stilo ergens onbeperkt pizza eten. De eetlust ontging ons al snel toen we zagen wat voor mensen dáár op afkwamen.. mijn God!! Het was in elk geval niet duur; een stuk goedkoper dan het ‘organic’ ontbijt dat we die ochtend genoten hadden!
Woensdag
Op deze dag vervolgden we onze reis richting Bryce Canyon en het plaatsje Panksiet of Perquisite of whatever zou onze bestemming zijn. Eenmaal daar aangekomen hebben we wel bij 10 verschillende motels/hotels aangeklopt, als het er niet meer waren (we lijken hier Jozef en Maria wel), until it felt júst right (en niet geheel onbelangrijk, tot de kamer maar 60 dollar was). In de lokale smokehouse saloon bestelden we een echte cowboy maaltijd. Ik besloot maar eens mee te doen met Reshmi en heb een steak verorberd waar je U tegen zegt. Dit was definitely een van de lekkerste stukken vlees die ik ooit gegeten heb! OMG! Alles wat er overbleef hebben we, opnieuw heel american-stilo, meegenomen in een doggybag (alleen de side dishes dan he.. de steak was natuurlijk op). Elke hotelkamer heeft hier een magnetron; hebben we die ook eens gebruikt.
Na de maaltijd was het trouwens wel ‘lossen’, zoals Reshmi dat zo mooi kan verwoorden, en tevens veel wc-zitten, maar omdat we geleerd hebben van eerdere ervaringen (:-s), gaat dat nu in etappes. Yep, de Tour de France is hier al begonnen hoor :p.
Donderdag
Vandaag vond de voetbalwedstrijd (NL-Kameroen) eens een keer op een gggristelijk tijdstip plaats. Dat fantastische feit grepen we aan om, geheel dressed-up in oranje, naar de ‘Big Fish Saloon’ te rijden, met als doel de wedstrijd eens echt in een kroeg mee te kunnen maken.
Nou, die bar was nét open, er was héééélemaal niemand, en de barvrouw, die zich waarschijnlijk op een rustig ochtendje/middagje verheugd had, keek ons aan alsof ze ons wel kon schieten (en in theorie kan dat in Amerika :s). Toch zette ze voor ons de tv op het sportkanaal, blèèèrden wij keihard het Wilhelmus mee, scholden en juichten we uit volle borst (waarmee we toch een lachje op de barvouw d’r gezicht wisten te toveren) en genoten we bijna zoals thuis van de wedstrijd.. WHOOHOO! Na de overwinning waren we allemaal een beetje in de war. We konden niet meer uitrekenen wat we per persoon moesten betalen, we vergaten spullen, Reshmi stootte keihard haar hoofd aan de autodeur (om dat later die dag NOG een keer te doen… zelfs een ezel… :)) en mijn jurkje waaide VOLLEDIG omhoog terwijl ik net langs de kant van de weg stond.. whoops (lucky truckdrivers… :S).
’s Middags reden we naar Bryce Canyon, van horen zeggen een nog mooier stukkie natuur dan de Grand Canyon, waar we genoten van afgronden en rotsen in de vorm van stalagtieten.. Zoals je misschien kunt merken aan de manier waarop ik erover schrijf, raken we een beetje verwend. Gek hoe je zo kunt wennen aan al die prachtige natuur. Maar ja, we zien niets anders!!!! We lopen en rijden non-stop tussen prachtige rood-gekleurde bergen, bizarre rotsformaties, stukken woestijn en dan weer de mooiste bossen…. Het is hier zo ontzettend mooi en uniek!!
Rond etenstijd, en nadat Anja weer zo’n 20 herten met haar camera gemist had, reden we terug naar Panguist (dat was de naam!! Maar onze creatieve bedenksels waren leuker, ja tog) en zijn we in hetzelfde restaurant als de dag ervoor gaan eten. Dit keer had zelfs Anja een steak besteld! Het was weer heerlijk (en weer heerlijk wc gaan.. uiteraard in etappes ;)). Er zat nu een zangeres, met een prachtige stem, die ons allemaal kippenvel en natte oogjes bezorgde en bij Reshmi en mij een ontzettende heimwee teweegbracht… aaaaah… Als ik bereik had gehad (m’n telefoon doet het nu al een paar dagen niet.. grrr), had ik m’n beste gedicht ooit geschreven en naar huis gesms’t. Jammer, gemiste kans :).
Na het eten zijn we teruggereden naar Bryce Canyon voor de sunset (ja alweer) en het was (ja alweer) spectaculair.. vooral de groep Japanners die, uiteraard met de filmcamera aan, spontaan begonnen te zingen (en uiteraard stond toen ONZE filmcamera aan, hahah).
Dit was het laatste stukje natuur van onze reis (that is, als je de beach in L.A. niet mee gaat tellen). Hierna gaan we naar de steden Vegas en Los Angeles, maar ik zal ervoor zorgen dat jullie mailboxjes vervuld zullen raken van onze avonturen van aldaar!!
Nog een paar wist-u-datjes dan…
Wist u dat:
- Reshmi een jongetje heeft geholpen zijn fiets los te krijgen, die hij klemgereden had tussen het voorwiel van een auto (huh? Ja ja) en dat ze daarbij heel trots zei: “don’t worry I’m a boxer!” Hahahaha.. (al piepte ze na het tot 2X toe d’r kop stoten wel anders.. hehehehe)..
- Ik zoals in de film koffie heb gedronken… grote mok.. helemaal vol.. en daarna door de serveerster uit de pot bijgeschonken worden (stuiter stuiter stuiter :s).
- The USA door is naar de volgende ronde!!! Wat leuk zeg!! We gaan hier zeker samen met de Amerikanen kijken… hopelijk zit de kroeg dan wél vol…
- Ik in- en uitritten maar door elkaar BLIJF halen.. Ik heb het werkelijk nog geen één keer goed gedaan… Maar het gaat me 1x lukken.. i promiss… :)
Dat was het weer…. Dikke kussen van de 3 cowgirls! Adios!
Ps. Blijf foto’s op facebook checken.. je zult zien.. ze passen steeds bij de verhaaltjes!!!
Na de wc in Mexican Hat goed verstopt te hebben (al denk ik dat de maids hem prima konden vinden :s), reden we richting Monument Valley om diverse bijzondere rotsformaties van dichtbij te bekijken. We hadden wilde plannen.. paardrijden, een jeeptour.. maar besloten uiteindelijk bij het uitkijkpunt te blijven, omdat we van daaruit alles eigenlijk al prima konden zien (zo ook rots Gerrit van Spongebob!). Onder ‘het genot’ van panfluit-indianen-muziek, dat letterlijk uit de speakers blies, staarden we in de verre verten, dwaalden onze gedachten af naar cowboys en indianen (met tooi uiteraard), fantaseerden we over de films die er ooit werden opgenomen (Indiana Jones en de klassiekers van de legendarische John Wayne) en ervoeren we ultieme rust.
De rest van de tijd hebben we in de souvenirshop doorgebracht, toeristen da-we-de zijn, waar we meer door indianen handgemaakte spulletjes hebben gekocht dan er waarschijnlijk ooit in onze koffers gaan passen (op de heenreis moest ik er al op gaan zitten om hem dicht te krijgen :s). Maar dat is pas later; dat zien we dan wel weer :).
Na een uurtje of 2 zijn we, compleet vervuld van innerlijke indianen-vrede, weer in de auto gesprongen om verder in Noordelijke richting te zijden. Arches Park stond op de planning en Moab, een klein stadje in de buurt, zou onze bestemming zijn. Ik heb de hele rit zelf gereden (wie had dat ooit gedacht?!), dit keer zonder verkeersovertredingen (dat is, als je van de verkeerde kant een tankstation binnenrijden niet meetelt). Eenmaal in Moab, zijn we bij een stuk of 5,6 hotelletjes en motelletjes gaan vragen.. en warempel.. ons ‘aah.. that’s a bit too much, you see, we’re on a budget” werkte bij ‘Rustic Inn’, waar we zo’n 30 dollar van de prijs afkregen!!!
‘s Avonds zijn we bij een Thai gaan eten (eindelijk groenten en rijst! AAH WALHALLA), maar de service was bar en bar en barslecht. En dan heb ik het echt over ‘gewoon weglopen terwijl ik om uitleg vraag’, ‘het drankje van maar 1 van ons opnemen, ipv ons alledrie van drinken te voorzien’ en ‘ons eindeloos lang laten wachten’.
Nadat Reshmi de rekening met haar creditcard betaald had (ook de gratuity (fooi), die ze standaard in de rekening verwerkt hadden, de aso’s!), liepen we naar buiten. Zo’n 10 minuten later kwamen er ineens 3 schreeuwende Thaise mensjes aangerend en werden we zo ongeveer omsingeld. WAT WAS DIT!?! Volgens hen hadden we niet betaald! WTF?! Reshmi reageerde met dat ze met haar creditcard betaald had en de mensjes dropen weer af.. om ons een minuut of 5 later WEER te achtervolgen en in te sluiten! De creditcard was kennelijk ‘declined’. Toch had de vrouw in het restaurant gewoon ‘okay’ gezegd, bedankt en gedag gezegd.
Reshmi ging om die reden VOL-LE-DIG door het lint; zo erg dat zelfs ik er bang van werd. “In the restaurant you didn’t see us the whole time and now you come running after us!! This is so RUDE!” Ze pakte de bonnetjes, waar heel groot SALE op stond, uit haar portemonnee, maar helaas, onderin stond in kleine lettertjes ‘declined’. Maar Reshmi bleef doorgaan. “Well, we’re not from here, so how should I know this, if she says it is okay!” Zegt die vrouw (ws. de bazin) gewoon: “Why are you using creditcards if you don’t know how to use them?” Reshmi: “We’re not from here!!” Bazin: We’re not from here either!” Sooooo.. bitch!!
VETTE ruzie op straat! Op een gegeven moment zei Reshmi tegen te bazin over de vrouw die afgerekend had: “You should send her back to Thailand!” Whahahaha. Zelfs de bazin kon toen toen haar lachen niet inhouden.. hehe. Anyway, we liepen terug om alsnog te betalen en toen kreeg de vrouw die afgerekend had ervan langs. “You should speak up!! If it’s not okay, then you should say it’s not okay! Take the gratuity off and take the drinks off as well!” You go, Reshmi! Dat kreeg ze uiteindelijk nog voor elkaar ook! Ze eindigde de discussie met “Your service was so bad, but yet I wanted to pay the gratuity.. But now you’ve lost it all. CONGRATULATIONS!”
Meesterlijk… wat waren we trots op onze Reshmi!
Dinsdag
Na een nachtje wijntjes te hebben gedronken (hips), youtube filmpjes te hebben gekeken en bang te zijn geweest omdat de kraan zomaar INEENS aanging (WTF!?), hebben we dinsdag een chill dagje gehad. Reshmi: “Sorry, Anja, maar we zijn gewoon oud”. Ik: “Hey Reshmi, spreek voor jezelf” .. “Okay, ik ben oud en Marianne is gewoon lui..” Ohòò!!
Het was ook gewoon veel te heet om iets te doen. We werden er allemaal (behalve Anja dus, die altijd bulkt van de energie) vreselijk loom van. Ik ben heel even op pad gegaan om ijskoffie te halen, maar nog voor ik terug bij het hotel was, waren de slagroom en de ijsklontjes alweer compleet opgelost :S.
Toen de temperatuur aan het eind van de dag eindelijk weer een beetje te harden werd, zijn we alsnog naar Arches Park gereden. Maar goed ook, want dat hadden we toch echt niet willen missen! Rotsen in de vorm van bogen.. gigantische bogen.. en ondanks dat we gek werden van alle mugjes en vliegjes, die, net als de cowboys hier, maar niet van ons af konden blijven, genoten we van dit (wederom!) prachtige staaltje natuurlijke kunst. Gek dat dit allemaal door steenerosie gevormd wordt!
Wat nog wel even gezegd moet worden is dat Reshmi haar hoogtevrees overwonnen heeft! Ze vond het vreselijk eng om over smalle weggetjes naast afgronden omhoog of omlaag te rijden, but she did it! Ze moest ook wel, daar niet van, want niet-wetend wat voor enge bergweggetjes haar te wachten zouden staan, had ze stoere praatjes gehad en gezegd “dat ze ons wel even door dat hele park heen zou rijden”. Hahaha.
’s Avonds gingen we American-stilo ergens onbeperkt pizza eten. De eetlust ontging ons al snel toen we zagen wat voor mensen dáár op afkwamen.. mijn God!! Het was in elk geval niet duur; een stuk goedkoper dan het ‘organic’ ontbijt dat we die ochtend genoten hadden!
Woensdag
Op deze dag vervolgden we onze reis richting Bryce Canyon en het plaatsje Panksiet of Perquisite of whatever zou onze bestemming zijn. Eenmaal daar aangekomen hebben we wel bij 10 verschillende motels/hotels aangeklopt, als het er niet meer waren (we lijken hier Jozef en Maria wel), until it felt júst right (en niet geheel onbelangrijk, tot de kamer maar 60 dollar was). In de lokale smokehouse saloon bestelden we een echte cowboy maaltijd. Ik besloot maar eens mee te doen met Reshmi en heb een steak verorberd waar je U tegen zegt. Dit was definitely een van de lekkerste stukken vlees die ik ooit gegeten heb! OMG! Alles wat er overbleef hebben we, opnieuw heel american-stilo, meegenomen in een doggybag (alleen de side dishes dan he.. de steak was natuurlijk op). Elke hotelkamer heeft hier een magnetron; hebben we die ook eens gebruikt.
Na de maaltijd was het trouwens wel ‘lossen’, zoals Reshmi dat zo mooi kan verwoorden, en tevens veel wc-zitten, maar omdat we geleerd hebben van eerdere ervaringen (:-s), gaat dat nu in etappes. Yep, de Tour de France is hier al begonnen hoor :p.
Donderdag
Vandaag vond de voetbalwedstrijd (NL-Kameroen) eens een keer op een gggristelijk tijdstip plaats. Dat fantastische feit grepen we aan om, geheel dressed-up in oranje, naar de ‘Big Fish Saloon’ te rijden, met als doel de wedstrijd eens echt in een kroeg mee te kunnen maken.
Nou, die bar was nét open, er was héééélemaal niemand, en de barvrouw, die zich waarschijnlijk op een rustig ochtendje/middagje verheugd had, keek ons aan alsof ze ons wel kon schieten (en in theorie kan dat in Amerika :s). Toch zette ze voor ons de tv op het sportkanaal, blèèèrden wij keihard het Wilhelmus mee, scholden en juichten we uit volle borst (waarmee we toch een lachje op de barvouw d’r gezicht wisten te toveren) en genoten we bijna zoals thuis van de wedstrijd.. WHOOHOO! Na de overwinning waren we allemaal een beetje in de war. We konden niet meer uitrekenen wat we per persoon moesten betalen, we vergaten spullen, Reshmi stootte keihard haar hoofd aan de autodeur (om dat later die dag NOG een keer te doen… zelfs een ezel… :)) en mijn jurkje waaide VOLLEDIG omhoog terwijl ik net langs de kant van de weg stond.. whoops (lucky truckdrivers… :S).
’s Middags reden we naar Bryce Canyon, van horen zeggen een nog mooier stukkie natuur dan de Grand Canyon, waar we genoten van afgronden en rotsen in de vorm van stalagtieten.. Zoals je misschien kunt merken aan de manier waarop ik erover schrijf, raken we een beetje verwend. Gek hoe je zo kunt wennen aan al die prachtige natuur. Maar ja, we zien niets anders!!!! We lopen en rijden non-stop tussen prachtige rood-gekleurde bergen, bizarre rotsformaties, stukken woestijn en dan weer de mooiste bossen…. Het is hier zo ontzettend mooi en uniek!!
Rond etenstijd, en nadat Anja weer zo’n 20 herten met haar camera gemist had, reden we terug naar Panguist (dat was de naam!! Maar onze creatieve bedenksels waren leuker, ja tog) en zijn we in hetzelfde restaurant als de dag ervoor gaan eten. Dit keer had zelfs Anja een steak besteld! Het was weer heerlijk (en weer heerlijk wc gaan.. uiteraard in etappes ;)). Er zat nu een zangeres, met een prachtige stem, die ons allemaal kippenvel en natte oogjes bezorgde en bij Reshmi en mij een ontzettende heimwee teweegbracht… aaaaah… Als ik bereik had gehad (m’n telefoon doet het nu al een paar dagen niet.. grrr), had ik m’n beste gedicht ooit geschreven en naar huis gesms’t. Jammer, gemiste kans :).
Na het eten zijn we teruggereden naar Bryce Canyon voor de sunset (ja alweer) en het was (ja alweer) spectaculair.. vooral de groep Japanners die, uiteraard met de filmcamera aan, spontaan begonnen te zingen (en uiteraard stond toen ONZE filmcamera aan, hahah).
Dit was het laatste stukje natuur van onze reis (that is, als je de beach in L.A. niet mee gaat tellen). Hierna gaan we naar de steden Vegas en Los Angeles, maar ik zal ervoor zorgen dat jullie mailboxjes vervuld zullen raken van onze avonturen van aldaar!!
Nog een paar wist-u-datjes dan…
Wist u dat:
- Reshmi een jongetje heeft geholpen zijn fiets los te krijgen, die hij klemgereden had tussen het voorwiel van een auto (huh? Ja ja) en dat ze daarbij heel trots zei: “don’t worry I’m a boxer!” Hahahaha.. (al piepte ze na het tot 2X toe d’r kop stoten wel anders.. hehehehe)..
- Ik zoals in de film koffie heb gedronken… grote mok.. helemaal vol.. en daarna door de serveerster uit de pot bijgeschonken worden (stuiter stuiter stuiter :s).
- The USA door is naar de volgende ronde!!! Wat leuk zeg!! We gaan hier zeker samen met de Amerikanen kijken… hopelijk zit de kroeg dan wél vol…
- Ik in- en uitritten maar door elkaar BLIJF halen.. Ik heb het werkelijk nog geen één keer goed gedaan… Maar het gaat me 1x lukken.. i promiss… :)
Dat was het weer…. Dikke kussen van de 3 cowgirls! Adios!
Ps. Blijf foto’s op facebook checken.. je zult zien.. ze passen steeds bij de verhaaltjes!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
