The conference has come to an end.. ROADTRIP!

Dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag!!

Om te beginnen wil ik jullie allemaal bedanken voor jullie leuke reacties! Tof dat jullie m'n verhaaltjes lezen; dat motiveert me om ze te schrijven! @Michiel: Tnx voor het plaatsen van die southpark link over chipotle (.. NEE!). Wij hadden het er de bewuste (liefst te vergeten) avond ook al over... O my god.. it's just like that southpark episode.. whhaaaa...

En nu weer over tot de orde van de dag. De rest van de dinsdag en woensdag zijn we weer naar diverse praatjes geweest, o.a. "Nico-TEEN" :). Er waren trouwens meer symposia met leuke namen, zoals "Hashing out the story on cannabinoids" of "Getting up to speed on amphetamines". I like that!! Ook zijn we naar een workshop over de DSM V geweest. Dat is een handboek met criteria voor verschillende stoornissen dat gebruikt wordt voor de diagnose ervan. De DSM V is een update van de DSM IV die zal uitkomen in 2013 en voordat het zover is zal er nog flink geschaafd (moeten) worden aan de definitie en criteria van verslaving. Het was echt een nuttige workshop en ik vond het leuk dat er ook een deel gewijd werd aan video game addiction als nieuwe verslaving, iets waar ik nu zelf natuurlijk ook mee bezig ben.

MAAR om niet al te diep in te gaan op werk, werk, werk.. nu over naar Anja's en Maartjes speciale ontmoeting met "The Birds"...
D'r zitten hier kraaien, VEEL kraaien, en dat dat slimme beestjes zijn wisten we al, maar hadden we nog niet aan den lijve ondervonden...
Anja en Maartje waren lekker aan het zwemmen, nietsvermoedend, pompidom.. zag Anja ineens een hele zwerm vogels op hun zonnbedjes zitten, vechtend, luid kabaal makend, rondom een geel zakje. “Hey Maartje, had jij toevallig een geel zakje chips ofzo meegenomen?” “Ja, hoezo?” “Moet je kijken!” Bleek dat die vogels haar zak chips UIT haar tas hadden gehaald, OPEN hadden gepikt, en er op hun gemakje aan begonnen waren. Volgens Anja, en tot groot vermaak van de andere badgasten, sprong Maartje uit het zwembad, vloekend, tierend, scheldend, om vervolgens “KSSSST KSSST flikker op rotvogels” roepend rond te gaan rennen.. hahahaha. Jammer dat ik dit hilarische moment heb gemist ;).

Woensdagavond hadden we “dinner & dance” (yep.. for free). Ik vroeg me af hoe ze die beide dingen in 3 uur wilden proppen, maar tot mijn grote verbazing verplaatste iedereen zich na het laatste hapje van het toetje (zeg maar gerust TOET) naar de dansvloer om echt compleet los te gaan!! Ik wist niet wat ik meemaakte. Mannen van onze vaders leeftijd die aan het pogo-en waren, mannen van onze opa’s leeftijd die tot de grond zak-zak-zakten.. en yep, wij zijn er tussen gaan staan! Iedereen ging helemaal van z’n padje op de typisch Amerikaanse liedjes (gezongen door de meest blije Chinees ever.. maar wat een vocalen!)… The loooove shack.. oooeehhhh!

Ik ga nu snel door naar donderdag, want onze roadtrip is begonnen en ik kan niet wachten erover te schrijven!! AAAH! Donderdag rond een uurtje of 12 namen we afscheid van Maartje en Marc, de vriend van Maartje, die inmiddels over was gevlogen en ook stiekem (oo-hoo) een nachtje in ons hotel had doorgebracht (ik was maar bij Anja en Reshmi gaan pitten, want om nou een nacht door te brengen naast een vriendje en vriendinnetje die elkaar 3 weken niet gezien hebben… naaaaaah) en zijn we met een goedkope taxi (ipv zo’n dure van het hotel; yep we zijn wijzer geworden) naar de car rental gereden. En wat een GROTE bak stond daar op ons te wachten!! Compleet met airco, radio en ipod aansluiting! Daar gingen we dan.. het grote avontuur tegemoet..

Het was nog even lastig Phoenix uit te komen in de spits (ja spits, want we moeste eerst écht nog even ergens shoppen en hamburgers eten :-)).. 6 banen met file/ langzaam rijdend verkeerd, afslagen zowel links als rechts, géén kaart en géén werkende tomtom (de batterij wilde maar niet opladen.. GRMMBLL.. en toen ie eenmaal aanging was er geen GPS.. BEEE.. en daarna viel ie weer uit.. AAAAH).. thank god dat Reshmi reed; ik zou echt geflipt zijn!! (sterker nog, dat deed ik al terwijl ik niet eens achter het stuur zat).. Maar uiteindelijk zaten we op de goede weg en heb ik ook nog een stuk gereden! Wel even wennen zo’n automaat, m’n linkerbeen en rechterbeen maakten voortdurend spastische bewegingen, vooral bij scherpe bochten en afslagen en ik zag al helemaal voor me hoe ik bij een afslag naar z’n achteruit zou schakelen (het enige wat je kan schakelen).. maar we hebben het overleefd ;).

Onderweg zagen we prachtige hoge bergen, maakten we enorme klimmen en dalingen, reden we langs afgronden (zweethandjes!!) en zagen we in de verte de bosbrand waarover we eerder die dag al gehoord hadden.. Zonde zeg, want zoveel bos is hier helemaal niet (of je moet een cactusbos meetellen ;)).

Uiteindelijk kwamen we aan in het kleine stadje Williams en nog voor we uitgestapt waren was het al gezellig. Overal country/ western barretjes en bijbehorende muziek, BBQ’s, route 66 signs en typisch Amerikaanse neonverlichting. We keken zo onze ogen uit dat we pardoes ons hotel voorbij reden.. Vervolgens maakten we verkeersovertreding numero zoveel.. Naast over doorgetrokken strepen rijden, te hard en te langzaam rijden.. besloten we dat een stukkie spookrijden evenals over de stoep crossen ook best kon.. hehe.

Ow jongens, wat is ons hotelletje leuk!! Het is een withouten huisje met veranda’s rondom (vol schattige schommelstoeltjes) en binnenin niets anders dan kitsch, kitsch, kitsch. Overal poppen, teddyberen, bloemetjes- en ganzenbehang en daarbij flink vloekende vloerbedekking (bont op stront (yep ik leer hier en daar wat Surinaamse uitdrukkingen van Resh :)).

Toen we aankwamen lag de sleutel voor “Marianneke Littel” al klaar en nadat we even langs de McDonalds waren gecrosst (dit keer maar een salade; 2x op 1 dag hamburgers is nog net wat te Amerikaans voor deze Hollanders) hebben we een flesje wijn opengetrokken om even heerlijk bij te komen op ons UBERamerikaanse KITSCHkamertje :).

Ook verzetten we weer de klokken –volledig in de veronderstelling dat het hier wel een uur later moest zijn-, om ze de volgende ochtend, na eerst 7 uur op te zijn gestaan, heel fijn veer terug te zetten hahahaha. Lekker bezig Freek.

Tijd voor wat wist-u-datjes…
- Hier in de USA kun je snelwegen adopteren. Ja je maakt het mee hier. Overal zie je bordjes met “Adopt a highway!!” of “This highway was adopted by blabla”.
- Amerikanen kunnen EN geen brood bakken EN geen koffie zetten (daar gaat je ontbijt). Brood smaakt alsof het een week oud is, en als het dat (relatief gezien) niet doet dan is het zoet. Koffie is slap en als het dat (relatief gezien) niet is dan is het bitter.
- ALLES is hier machtig, zelfs spaghetti en salades (denk je gezond te doen.. zit er nog 3 liter olie overheen..).
- Er zijn hier kruisingen met 4 stopborden.. wat nou de regel is voor wie eerst mag is me nog steeds niet duidelijk.. :-S
- 1 van ons heeft een aandachtsbias voor alles wat met “steak” te maken heeft :) haha guess who..

Vandaag, vrijdag, zijn we naar de (FKING) grand canyon gereden…. Heel de weg was er niets van te zien, gewoon.. relatief vlak landschap, dus het bleef lang spannend, maar zelfs toen we eenmaal onze auto geparkeerd hadden we eigenlijk nog niet het idee dat natuurwonder nummer 1 bij ons in de buurt was. We begonnen maar aan een wandeling langs de bordjes “grand canyon”… en ineens… daar was het… waaaaauuuuuuuwwwww. Vol verbijstering hebben we de diepte in staan staren. Wat voel je je als mensje ontzettend klein en nietig bij zo’n enorm natuurverschijnsel… Gelukkig duurde dit filosofische gemaal maar een paar seconden; daarna zijn we een stukkie naar beneden geklauterd… (zie facebook voor (MEGA)gave foto’s!!!) om vervolgens helemaal uitgeput en onder het zand weer boven te komen.
Ik ben gewoon een beetje m’n grappen kwijt (Remco heb jij ze weer? hihi), zo gaaf was het. Zo groot, zo massaal, zo kleurrijk, en vooral zo DIEP!! Inmiddels hebben we besloten dat we morgen de helikoptervlucht gaan doen voor een van de beste experiences in our lives!! Later dus meer (fantastische) verhalen… jeej.

’s Avonds hebben we gegeten bij een toko met live country muziek (check de film ‘crazy heart’; iets in die trant), wat echt fantastisch was.. en raad eens wie we daar tegenkwamen?? MAARTJE en MARC!! Niet echt heeel toevallig, met een wip en een scheet ben je het stadje door, maar niettemin heel erg gezellig!!

Ik val bijna in slaap (terwijl we 4:30 opmoeten voor de wedstrijd); dus later meer!!!

Howdy folks!

greetz van ons via.. FREE INTERNET :)

(check facebook voor fotos!!)