Zweet en posters

Maandag 14 juni

Om 4:50 (!) ging de wekker. Niet m'n biologische, want die staat inmiddels aardig bij, maar de echte. Crap. Als een speer schoot ik in m'n slippers, trok ik m'n oranje muts over m'n kop en rende ik in m'n pyjama'tje over de gangen naar de kamer van Anja en Reshmi. Toen ik op de deur klopte hoorde ik onwijs veel gevloek en gescheld.. Even was ik bang dat ik voor de verkeerde deur stond en willekeurige vreemden had wakkergemaakt op dit achterlijke uur van de dag, maar wat bleek nou.. ze gingen door het lint omdat de wedstrijd al bijna een half uur bezig was!! Kennelijk begon het om 4:30.. wie bedenkt nou zoiets? Gelukkig stond het nog 0-0 en hadden we niet veel gemist.
Een tijd lang hadden we het gevoel dat we een beetje voor niks waren opgestaan (quote Reshmi: KOM OP JONGENS, we zijn voor jullie 5 uur opgestaan!!), maar de gedachte aan jullie in jullie oranje outfits in de bontversierde kroegen in Nederland en de tot voetbal-watch-zone omgetoverde vergaderzaal op werk, de gedachte aan al die miljoenen Nederlanders die (wél wakker) aan de buis gekluisterd zaten, sleepte ons erdoorheen... door die eerste 60-70 minuten, waarin oranje mijns inziens (ik kan het mis hebben, ben een meisje) niet al te best presteerde..
Maar toen Kuytje de bal erin knalde gingen we los. We hebben het hele hotel bij elkaar gegild en gekrijst en als idioten door de kamer staan springen (okay, ik geef toe, dat deed ík alleen :-s.. en ja, er zijn foto's van.. :-S). Daarna zijn we met een gerust hart weer lekker terug naar bed gegaan...

De rest van de dag zijn we eigenlijk full-time met werk bezig geweest. We hebben posters bekeken, we hebben uitgebreid met 2 PhD-studenten van Munafò staan kletsen (1 van die meiden begon bijna te springen toen ze hoorde dat ónze supervisor Ingmar Franken was.. "Franken.. THE FRANKEN? O MY GOD!!" ), we hebben volledig 'for free' gegeten (ontbijten met lasagne, kipschnitzel en garlicbread.. iiieeeuw.. maar gratis hè, dus lekker volgepropt), wat praatjes aangehoord, en daarna naar een netwerk-borrel gegaan, wat eigenlijk best heel leuk was (en niet alleen vanwege opnieuw... free food!).
We hebben heel veel met andere jonge onderzoekers staan kletsen, wat steeds een beetje ging zoals "Is it true that marihuana is like.. uhh.. legal in the Netherlands?" "Yep!" "Waaaaauuuwww". Het WK diende ook als handige opener; ik heb zowaar een leuk gesprek gehad met een Japanner ("Hey, you guys won today's football match.. that's amazing!" :-)). Verder met een Ghandi-look-alike staan kletsen over mindfulness (hoe toepasselijk), en nog heel veel, etc etc etc.. blabla

's Avonds hebben we allemaal onze poster gepresenteerd op de NIDA postersessie... en het was druk!! Niet te filmen! (toch wel, maartje heeft het op camera!). Ikzelf heb echt de volle 2 uur non-stop staan praten. Op een gegeven moment had ik kramp in m'n kaken, pijn in m'n kop en wou ik dat ik een wat simpeler studie-design had uitgekozen; eentje die wél binnen 5 minuten uit te leggen viel. Maar goed, ik ken m'n studie nu echt COMPLEET van buiten en binnen, van voor naar achter, en heb nog net geen nachtmerries gehad over P300 hersengolven die me op kwamen eten..
M'n handouts gingen als zoete broodjes over de toonbank en ook Anja en Maartje hadden veel succes. Maartje sprak zelfs een editor van een blad die haar vertelde haar studie wel te willen publiceren. Nice! Jammer dat hij stonk en verder alleen kon praten over het feit dat ze zo kort was voor een Nederlander en maar snel zo groot moest groeien als Anja en ik.. prrr..KOEKOEK!!!
Bij Reshmi ging het iets minder. Niet alleen omdat ze naast 'The Queer" stond, maar ook omdat haar poster een beetje in een uithoek hing en ze haar PDA niet aan de praat kreeg (ze zou een demonstratie geven van haar PDA studie). Gelukkig heeft ze donderdag weer een kans en ontmoet ze veel mensen via de grote Andrew Waters (die trouwens ook bij mijn poster kwam kletsen.. YEAH!!!).

Later die avond zijn we met alle Nederlandse meiden, 9 stuks totaal (het kleine Nederland is zeker goed vertegenwoordigd hier!) op de foto gegaan en bier gaan zuipen. Ze hebben hier Heineken en Amstel.. dus ik nam Corona. "Ik drink Co-ró-na"..pompom.."Dat blijft langer hangen dan de wallen van Wim Kok" :).

Dinsdag

Vandaag was mijn posterpresentatie voor het CPDD congres (ja we doen hier soort van 2 congressen door elkaar) en het ging wederom smoooooth. AIGHT AIGHT! Als het hier niet zo verstikkend heet was geweest had ik nu met een grijns van hier tot Tokyo rondgelopen! Btw.. Anja hoorde mensen over m'n poster praten en zag ze m'n naam, postertitel, en andere gegevens noteren... waarvoor zou dat zijn? Zou het.. zou het?? Nee ik ben niet zo arrogant, al is dromen altijd toegestaan, toch? ;).
Anyway, m'n laatste hand-outs zijn uitgedeeld, m'n poster is weer opgerold en ik ben klaar met alles wat ik hier zelf moest doen. Nu lekker op m'n dooie akkertje praatjes luisteren en de andere meiden supporten!!

En dan nu... tijd voor het weerbericht! Toen we hier aankwamen dachten we "Wat nou, in Arizona is het bloedheet? Tis hier heerlijk, lekker zonnen, bakken, braden, zwemmen.." Maar van diverse Amerikanen hoorden we dat het juist koud (?!?!?!?) was.... en ja, nu snappen we ook waarom. AAARGHH. TIS NIET TE HARDEN HIER!!! M'n kop knalt bijna uit elkaar, ik glij uit IN m'n slippers (letterlijk dus he.. "are you okay lady?" "Grrrr.. YES I'm O-KAY" ), ik ben zo gaar dat ik het piepje van de magnetron bijna kan horen afgaan.. voel me net een gepofte aardappel.
Maar de luchtvochtigheid is laag toch? Ja, m'n shirt is ook niet non-stop doorweekt zoals dat op Cuba het geval was. Maar geloof me, 45 graden in de woestijn is ook geen pretje.

Zooooooo... genoeg oud-Hollandsch geklaag. Verder is het hier fantastisch! We hebben een hoop lol met elkaar, het congres is nuttig en we hebben ook nog tijd om te ontspannen..

So yeah, I'M OKAY!!!!

(ps. check de foto's op facebook!!)