Trinidad - Topes de Collantes

Oye, conos! Hoe is het in het inmiddels ook warme NL? Ik weet het, ik lap mijn missie (inet cafes vinden) een beetje aan mn laars.. maar niet getreurd, daar ben ik weer!

Omdat het zo leuk was de vorige keer, gingen we vandaag weer met een truck de bergen in. JEEJ! Hobbeldebobbel, pief paf! Twas voor het eerst dat we echt Nederlanders tegenkwamen, al hebben we niet zoveel met elkaar gebabbeld want de 2 maffe Scandinaviers waren er ook weer! Alex, de Peruaanse Zweed en Nassim, de Algerijnse Noor (t duurde even voor we doorhadden hoe het zat; grappig is dat ze ieder in hun eigen taal met de ander communiceren en elkaar gewoon verstaan).
Bovenaan de berg hebben we een koffieplantage en -fabriekje bezocht en had ik echte Cubaanse koffie gedronken als dat had gemogen van de dokter... Nu kon ik alleen ruiken en kwijlen (ok, ik geef toe, ik heb 1 slokje genomen ;-)). Daarna gingen we beginnen aan de geplande 3 km lange wandeling naar get bergmeertje. Twas... uhmm... iets anders dan ik in gedachten had.

Twas een wandeling ja, maar dan voor gevorderden ofzo. Een enorme afdaling, over rotsen, blubber, stenen, waterstroompjes, boomstammen, etc, die de uiterste concentratie vergde (en een glijpartij van Tunja.. haha.. jammer dat ik het niet gezien (en gefotografeerd ;)) heb). Het meertje en de waterval aan het eind waren meer dan welkom. Ultimate freshness.. aaaah! Maar! Na een uurtje badderen.. je voelt hem al aankomen.. moesten we dezelfde weg terug. AAARGH! 45 minuten alleen maar klimmen, klimmen, klimmen. Had ik daar echt 29 CUC voor betaald? Nu was ik ineens WEL blij dat Alex bij me in de buurt liep; iemand die niet kan stoppen met praten biedt nl. prima afleiding van fysieke ongemakken. Bovenaan konden we onze vreugdekreten niet onderdrukken en renden we linea recta naar het barretje om een ijskoude cola te drinken. SWEET VICTORY!

's Avonds zijn we met zn 4tjes bij een paladar (zo'n prive restaurantje = gewoon bij mensen in huis/ in de tuin) gaan eten. Heb maar eens lam geprobeerd, want om nou 3x op 1 dag omelet te eten (= enige vega optie), leek me iets te goed voor de potentie. Het smaakte heerlijk, maar je weet het nooit hier op Cuba. Schijn bedriegt vaak: lekker eten kan parasieten bevatten, aardige mensen kunnen parasieten zijn :s.

Anyway, het was een vermakelijke avond. Door de vermoeidheid waren we zo melig als bananen en het werd het Engels spreken steeds lastiger, wat ook weer hilarische situaties opleverde.. Lachen, gieren, brullen dus met de knackebrodjes. Na het eten zijn we nog een afzakkertje gaan doen bij de Casa de la Musica (ik kan je vertellen dta Fanta niet zo 'afzakt') waar we weer een leuk bandje en een flink staaltje salsa gezien hebben.

Omdat de bus naar onze volgende stad, Santiage de Cuba, volzat, moesten we een dag langer in Trinidad blijven. Wat hebben we gedaan? Helemaal niks.

Onze enige poging iets te ondernemen eindigde bij een snackbar op de route, aangezien de hemel weer eens openbrak. Door de donderklappen trilde de snackbar op zn grondvesten en vervolgens zaten we in onze casa een uur zonder stroom. Nice.

Trouwens erg veel prachtig onweer gezien hier op cuba!

To be continued.....