Cienfuegos de gekste
Door: Marianne
Blijf op de hoogte en volg Marianne
02 Augustus 2009 | Cuba, Trinidad
Hola lieve menschen,
Hoe is het daar? Dit inet cafe is wel chill.. dus dat belooft weer veel mooie verhalen.
29, 30, 31 juli
Hier in Cienfuegos doen we een beetje rustig aan.. We hadden wel plannen, maar gezien mijn buikje hebben we het eea geschrapt. Waarschijnlijk is het toch geen parasiet of bacterie (of niet alleen), maar gastritis, oftewel luchtbellen in maag- en darmkanaal, die er niet echt uit willen en krampen van hier tot Hendrik Ido Ambacht veroorzaken (en dat is vanaf Cuba ineens wel ver). Kenia is langs haar arts gegaan om te vragen om een second opinion en kwam terug met een hele lijst medicijnen tegen de nieuwe oorzaak van mijn klachten PLUS een nieuw dieet. Nu moet ik ineens melk drinken, maar de koffie en de sigaretten laten staan :-s. Weet niet wat vervelender is; ik heb ieg meteen een paar koekjes (met suiker!!) naar binnen gepropt.
De medicijnen moesten gehaald worden in een peso-winkel, dwz een winkel voor de lokale bevolking, waar betaald wordt in geld dat wij als toeristen niet hebben. Van de 3 voorgeschreven medicijnen was er maar 1 op voorraad (gelukkig de belangrijkste), maar zo zie je maar weer dar je als Cubaan vaak achter het net vist en als je geen toeristengeld hebt (CUC, 24x meer waard= je ook geen adequate medische behandeling kunt krijgen. Hetzelfde geld ook voor bepaald voedsel en luxe produkten. Geen CUC is tekort.
Gister zijn we in de verzengende hitte de lange boulevard van Cienfuegos afgelopen, tot we het uiterste puntje van de stad bereikten, aan 3 kanten omgeven door zee, zee, en nog eens zee. MOOI! Daar hebben we nog een kasteeltje bezocht, gebouwd in zowel de Arabische, als de Indiase, als de Spaanse bouwstijl. Mooie wandeling, maar aangezien ik inmiddels 80 liter zweet verloren had, zijn we snel terug gegaan met de taxi om vervolgens met Yarek en Kenia naar het strand te gaan.
Eindelijk konden Tunja en ik eens een keertje samen zwemmen en eindelijk heeft Tunja een beetje een kleurtje gekregen! Quote van Yarek: ¨Look out for the lobster!!¨ (betekenis: kijk uit dat je niet zo rood als een kreeft verbrand). Helaas voor mij was ik in een mierenhoop gaan zitten (natuurlijk), althans ik werd overal gebeten door miniscule rode miertjes, zelfs onder mijn bikini! AUW! Volgens Yarek heten de bestjes santanicas, maar Sataninicas lijkt me meer gepast.
De dag erna heb ik bijna heel de dag geslapen. Tunja heeft nog een museum bezocht waar ik niks aan gemist had (zo bleek) en kwam terug met allemaal cadeautjes!!! LIEF!!!
Op de laatste dag voelde ik me alweer stukke beter (mocht ook weleens een keer) en zijn we met Yarek naar een plaats gereden waar we op een truck werden geladen. Daarmee gingen we, hobbeldebobbel, de bergen in. Alsof we in een slecht achtbaan zaten.. haha! Maar wat een experience! We stopten op 1 van de mooiste plaatsen ever, El Nicho, vol watervallen en frisse bergmeertjes, waar we met z´n drietjes (en 2 grappige scandinaviers) in gezwommen hebben. Twas de eerste keer dat het water koud was, kippenvelkoud, brrr! (het water van de zee is vies warm overal).
Een hoop stoere kerels doken van 8 meter naar beneden; Tunja en ik durfden natuurlijk niet (ik zal maar eerlijk zijn, ik durfde niet eens van rots naar rots te springen.. die dingen waren ook verdomde glibberig.. Hoop dat Tunja de foto´s van mijn grote angstmoment niet op internet zet.. jullie hopen waarschijnlijk van wel. Tussen de middag aten we een echte Cubaanse Peso-pizza, met lekker veel Kaas (smullen voor Tunja ;-)), en hadden we een boeiend gesprek mer Yarek over Cuba, het communisme, veranderingen tov vroeger, maar bv. ook over hoe zij hun billen afvegen (nergens hangt namelijk toiletpapier).. hihi.. Op de terugweg hobbelde en bobbelde de truck nog meer (ik denk dat ik morgen blauw ben) en we gingen stijl naar beneden.. Lang leve het achtbaan gevoel.. EXCITING!
Straks meer!
Hoe is het daar? Dit inet cafe is wel chill.. dus dat belooft weer veel mooie verhalen.
29, 30, 31 juli
Hier in Cienfuegos doen we een beetje rustig aan.. We hadden wel plannen, maar gezien mijn buikje hebben we het eea geschrapt. Waarschijnlijk is het toch geen parasiet of bacterie (of niet alleen), maar gastritis, oftewel luchtbellen in maag- en darmkanaal, die er niet echt uit willen en krampen van hier tot Hendrik Ido Ambacht veroorzaken (en dat is vanaf Cuba ineens wel ver). Kenia is langs haar arts gegaan om te vragen om een second opinion en kwam terug met een hele lijst medicijnen tegen de nieuwe oorzaak van mijn klachten PLUS een nieuw dieet. Nu moet ik ineens melk drinken, maar de koffie en de sigaretten laten staan :-s. Weet niet wat vervelender is; ik heb ieg meteen een paar koekjes (met suiker!!) naar binnen gepropt.
De medicijnen moesten gehaald worden in een peso-winkel, dwz een winkel voor de lokale bevolking, waar betaald wordt in geld dat wij als toeristen niet hebben. Van de 3 voorgeschreven medicijnen was er maar 1 op voorraad (gelukkig de belangrijkste), maar zo zie je maar weer dar je als Cubaan vaak achter het net vist en als je geen toeristengeld hebt (CUC, 24x meer waard= je ook geen adequate medische behandeling kunt krijgen. Hetzelfde geld ook voor bepaald voedsel en luxe produkten. Geen CUC is tekort.
Gister zijn we in de verzengende hitte de lange boulevard van Cienfuegos afgelopen, tot we het uiterste puntje van de stad bereikten, aan 3 kanten omgeven door zee, zee, en nog eens zee. MOOI! Daar hebben we nog een kasteeltje bezocht, gebouwd in zowel de Arabische, als de Indiase, als de Spaanse bouwstijl. Mooie wandeling, maar aangezien ik inmiddels 80 liter zweet verloren had, zijn we snel terug gegaan met de taxi om vervolgens met Yarek en Kenia naar het strand te gaan.
Eindelijk konden Tunja en ik eens een keertje samen zwemmen en eindelijk heeft Tunja een beetje een kleurtje gekregen! Quote van Yarek: ¨Look out for the lobster!!¨ (betekenis: kijk uit dat je niet zo rood als een kreeft verbrand). Helaas voor mij was ik in een mierenhoop gaan zitten (natuurlijk), althans ik werd overal gebeten door miniscule rode miertjes, zelfs onder mijn bikini! AUW! Volgens Yarek heten de bestjes santanicas, maar Sataninicas lijkt me meer gepast.
De dag erna heb ik bijna heel de dag geslapen. Tunja heeft nog een museum bezocht waar ik niks aan gemist had (zo bleek) en kwam terug met allemaal cadeautjes!!! LIEF!!!
Op de laatste dag voelde ik me alweer stukke beter (mocht ook weleens een keer) en zijn we met Yarek naar een plaats gereden waar we op een truck werden geladen. Daarmee gingen we, hobbeldebobbel, de bergen in. Alsof we in een slecht achtbaan zaten.. haha! Maar wat een experience! We stopten op 1 van de mooiste plaatsen ever, El Nicho, vol watervallen en frisse bergmeertjes, waar we met z´n drietjes (en 2 grappige scandinaviers) in gezwommen hebben. Twas de eerste keer dat het water koud was, kippenvelkoud, brrr! (het water van de zee is vies warm overal).
Een hoop stoere kerels doken van 8 meter naar beneden; Tunja en ik durfden natuurlijk niet (ik zal maar eerlijk zijn, ik durfde niet eens van rots naar rots te springen.. die dingen waren ook verdomde glibberig.. Hoop dat Tunja de foto´s van mijn grote angstmoment niet op internet zet.. jullie hopen waarschijnlijk van wel. Tussen de middag aten we een echte Cubaanse Peso-pizza, met lekker veel Kaas (smullen voor Tunja ;-)), en hadden we een boeiend gesprek mer Yarek over Cuba, het communisme, veranderingen tov vroeger, maar bv. ook over hoe zij hun billen afvegen (nergens hangt namelijk toiletpapier).. hihi.. Op de terugweg hobbelde en bobbelde de truck nog meer (ik denk dat ik morgen blauw ben) en we gingen stijl naar beneden.. Lang leve het achtbaan gevoel.. EXCITING!
Straks meer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
